Παρακαλούμε, δείτε τα σχόλια/τις κριτικές/τα links


"Δονήσεις για μια νέα εποχή" (Vibrations for a new era) :

"Μία συλλογή διηγημάτων που στοχεύει με πλούσια φαντασία και ποιητικές εικόνες προς το μέλλον" (περιοδικό Το κουτί της Πανδώρας)

"A collection of short stories which aims through fruitful phantasy and poetical images to the future" (Pandora's box - literary publication)

 

"Στιγμές και στίγματα" (Moments and marks) :

"Μία αξιόλογη ποιητική συλλογή - το ποίημα "Ζωή χωρίς άδικο" είναι άξιο να περιληφθεί στο ανθολόγιο της ελληνικής ποίησης" (περιοδικό Οδός Πανός)

"A collection of poems worth reading - the poem "Life without wrongness" is worth to be included in the anthology of greek poetry" (Odos Panos - literary publication)

 

"Ο Μεγαλέξανδρος, ο Αστροναύτης και η Κόμησσα" (Alexander the Great, the Astronaut and the Countess) :

" Ένα παράξενο θεατρικό έργο που συμπυκνώνει στοιχεία από την Ιστορία του ανθρώπου και τα οδηγεί σε ένα απρόσμενο τέλος" (περιοδικό Διαβάζω)

" A strange theatrical play which presents a condensed account of elements from human History and leads them to an unexpected end" (Diavazo - literary publication)

Ορχήστρα Φαινομένων (Phenomena Orchestra):

"Στην ποίηση του Βαβλίδα, το νεορομαντικό ύφος συμβαδίζει με την περιγραφή της ωμότητας και της τραχύτητας των καταστάσεων, δίνοντας έτσι έναν τόνο έρευνας και αναστοχασμού, που διαφωτίζει τον ανήσυχο, φιλοπερίεργο και πνευματώδη αναγνώστη" (Παντελής Απέργης, κριτικός λογοτεχνίας)

 "Concerning the poetry of Vavlidas, his neoromantic style goes together with the description of cruelty and roughness in everyday situations, thus offering to us a motive of re-thinking and searching things, a motive which make things clearer for the restless, curious and brilliant reader" (Pandelis Apergis, literary critic)

Χωρίς παρόν (Without present) :

"Τα διηγήματα αυτά τα διακατέχει μια παραμυθένια θέληση που μπορεί να δίνει λύσεις σαν ένας από μηχανής Θεός. Μόνο που η τέχνη του Βαβλίδα μπορεί με πολλή μαεστρία να συνδυάζει το παραμύθι και τις τεχνικές του με το διήγημα για μεγάλους" (Αντρέας Πολυκάρπου στην ιστοσελίδα www.onlycy.com στο μενού "Lights"/"Γωνιά του βιβλίου")

Θηριώδεις καιροί (Fierce times) :

Περιεκτική αναφορά για το βιβλίο στην ιστοσελίδα www.atexnos.gr στο μενού Πολιτισμός/Βιβλίο/Νέες κυκλοφορίες.

Συμμετοχή στη σειρά ¨το εργαστήρι του συγγραφέα" του διαδικτυακού περιοδικού FRACTAL, 18o τεύχος, στη διεύθυνση www.fractalart.gr

Επίσης, στο περιοδικό www.Vakxikon.gr (στο μενού "Ένθετα")έχουν δημοσιευτεί τα ακόλουθα άρθρα:

"Βιβλία με φτερά", "Ποίηση και μουσική", "Ποίηση χωρίς σύνορα",

ΆΡΘΡΟ για την ποιητική συλλογή "Απρόσωπα Φαγιούμ" του Ανδρέα Πολυκάρπου

"ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΦΑΓΙΟΥΜ του Ανδρέα Πολυκάρπου" (κείμενο: Αθανάσιος Βαβλίδας)

Θα ξεκινήσω με την εισαγωγή που έγραψα για την ποιητική συλλογή, γιατί πιστεύω, ότι εκφράζει την ουσία του βιβλίου.

"Μετά τη συλλογή του, "Διάφανες βάρκες", όπου οι στίχοι εμφορούνται από την ώριμη συνείδηση και τη συναίσθηση του κακού που πλανάται γύρω μας, τα "Απρόσωπα Φαγιούμ" έρχονται από τη μία πλευρά να επιβεβαιώσουν τη δύναμη που έχει ο ποιητικός λόγος του Ανδρέα Πολυκάρπου και από την άλλη πλευρά να εκφράσουν τη συμπόρευσή τους με τις ανησυχίες του σήμερα.

Τα "Απρόσωπα Φαγιούμ" έχουν προσωπικότητα. Μιλούν για τη ζωή μας, την κοινωνική ασφυξία, την κατακρήμνιση του ανθρώπου, αλλά και για την ομορφιά της ελληνικής φύσης, ξεθάβουν το σπόρο του κακού, τα κόκκαλα της ιστορίας, αλλά και τον θησαυρό των λέξεων. Με όχημα τους αρχαίους ελληνικούς μύθους, τα θρησκευτικά σύμβολα και τη βάναυση συμπεριφορά του ανθρώπου προς τον ίδιο του τον τόπο και προς τον συνάνθρωπό του, μας αποκαλύπτει ότι η ποίηση δεν έχει χάσει τη δύναμή της να καταγγέλλει και να καταδεικνύει, να υμνεί και να συγκινείται.

Κάθε ποίημα στα "Απρόσωπα Φαγιούμ" στήνει ένα ολοζώντανο σκηνικό που πάλλεται από αίμα και πνοή, από συνείδηση και δημιουργία, όπως οι προσωπογραφίες της όασης "Φαγιούμ" μεταφέρουν ως τις μέρες μας ολοζώντανα πρόσωπα, έτοιμα να μας υποδεχτούν και να μας μιλήσουν. Αν και οι αυθεντικές προσωπογραφίες προορίζονταν για χρήση σε τάφους, θεωρείται ότι είχαν φιλοτεχνηθεί όσο το πρόσωπο που είχε "κοιμηθεί", βρισκόταν εν ζωή. Κατ' αναλογία, τα ποιήματα του Πολυκάρπου μιλούν συχνά για το κακό, για την απώλεια, για το θάνατο, αλλά το κάνουν για να μας αφυπνίσουν, για να ανιχνεύσουν τις ουσιώδεις αλήθειες από τις οποίες εμφορείται η ζωή μας."

Τι είναι τα "Aπρόσωπα Φαγιούμ"; Μία ακόμα ποιητική συλλογή; Ένα ακόμα βιβλίο για το κακό, την απώλεια, αλλά και την κρυμμένη ομορφιά; Μία φάση ωρίμανσης στην πορεία προς τη ζωή και τον κόσμο; Πόσο μας αφορούν τα "φαγιούμ" ενός ποιητή που μας κοιτάζει κατάματα κι ωστόσο, η οπτική του δεν περιορίζεται σ' εμάς, αλλά ανοίγει ορίζοντες προς τη διαχρονία;

Όσο τα ποιητικά "Φαγιούμ" του Αντρέα Πολυκάρπου διατείνονται ότι είναι απρόσωπα, άλλο τόσο μας φέρνουν στο νου οικεία χαρακτηριστικά και πραγματικές ιδιότητες. Οι λέξεις κυλούν με αναβαθμίδες που μας φέρνουν συνεχώς και εγγύτερα προς τον καταληκτικό στίχο. Και τότε το νόημα ρέει σαν κύμα, βροχή ή σύννεφο για να διαποτίσει με την αλήθεια του τη σκέψη μας. Υπερβολές, ίσως, να πει κάποιος. Αν σκύψουμε, όμως, προσεκτικά, να δούμε την τεχνική του ποιητή, θα διαπιστώσουμε ότι το περιεχόμενο υπαγορεύει τη μορφή, αλλά και το ρυθμό του λόγου, με τρόπο που ο λεκτικός πλούτος μοιάζει να προέρχεται από την ίδια πηγή και η ενότητα, που σε άλλους ποιητές είναι ζητούμενο, εδώ να είναι συνειδητή, σχεδόν δεδομένη.

Η ενότητα αυτή επιτυγχάνεται με τη χρήση ορισμένων χαρακτηριστικών που συνειδητά ή ασυνείδητα έρχονται να υποβάλλουν και να καταστήσουν αναγνωρίσιμο το ύφος του ποιητή. Πρώτον είναι η χρήση τεσσάρων στίχων σε κάθε στροφή χωρίς ομοιοκαταληξία και χωρίς μεγάλη έκταση ή πλατειασμούς. Δεύτερον είναι η επανάληψη κάποιων λέξεων μέσα στο κάθε ποίημα με τρόπο που όχι μόνο υπενθυμίζει αλλά και αφήνει σημεία καθοδήγησης προς μία προδιαγεγραμμένη πορεία. Τρίτον είναι μια αφηγηματική ροή που διανύει σκέψεις και ερωτήματα, αμφιβολίες και υπόνοιες, απόψεις και συμπεράσματα με λυρικές εξάρσεις που μοιάζουν συχνά με εξομολόγηση προς τον αναγνώστη. Τέταρτον είναι οι συχνές αναφορές σε μυθολογικά και θρησκευτικά στοιχεία ή σύμβολα που προσδίδουν στους στίχους τη διάσταση μιας συνέχειας επάνω σε διαχρονικά θέματα. Και πέμπτον είναι οι ανησυχίες του ποιητή σχετικά με την πορεία του σύγχρονου ανθρώπου που δεινοπαθεί, είτε αυτό αφορά τη μετανάστευση, είτε την αναζήτηση χαμένων ζωών στην Κύπρο, είτε την εσωτερική μας αναζήτηση σε ένα περιβάλλον που απώλεσε τις αξίες του και αρνείται να δεχτεί το θάνατο ως συστατικό στοιχείο του βίου.

Στα "Απρόσωπα Φαγιούμ" η ελληνική σκέψη είναι το πιο κρίσιμο και καλά αφομοιωμένο στοιχείο του ποιητή. Η εκκίνηση της σκέψης αυτής ανάγεται στην αρχαιότητα και στην εμβριθή μελέτη των συμβολικών στοιχείων που υιοθετεί για να οριοθετήσει και να εξηγήσει τον κόσμο, τον προορισμό του ανθρώπου και τη στάση του απέναντι στη ζωή. Γνωρίζω ότι αυτά τα στοιχεία έχουν, μέχρι αυτή την ώρα που μιλούμε, αναπτυχθεί τόσο στα επόμενα ποιήματά του, τα οποία σχολιάζουν με νεωτερικό τρόπο πολύ πέραν του καβαφικού διδακτισμού την αρχαιότητα και τις σύγχρονες προεκτάσεις της, όσο και στη διδακτορική του μελέτη για την ένθεη μανία που ανάγεται στις διονυσιακές τελετές και επιβιώνει σήμερα σε δρώμενα όπως τα αναστενάρια. Θα αναγνωρίσουμε, επίσης, στην ποίησή του και μία λατρεία για το περιβάλλον του ελληνικού χώρου, ειδικά των νησιών, ως πηγή φωτός, αλήθειας και ανάβλυσης συναισθημάτων. Αλλά και η χριστιανική σκέψη έρχεται να εμβαπτισθεί στα ταραγμένα ύδατα των σύγχρονων προβληματισμών, αναδυόμενη μες από τις αντιφάσεις της και τις αντιθέσεις της, όπως το δίπολο Ιησούς Χριστός - Εωσφόρος ή η ενσωμάτωση μυθολογικών στοιχείων στη διαδρομή του χριστιανισμού.

Συμπερασματικά, πρόκειται για ποίηση που ανοίγει θέματα, που επιζητεί ερμηνείες, που η ίδια έχει καθορίσει τις όχθες για την ανάλυση της ροής της. Ας την αφήσουμε να εισρεύσει στη σκέψη μας, να πλουτίσει τα συναισθήματά μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

Εκδόσεις

"ΘΗΡΙΩΔΕΙΣ ΚΑΙΡΟΙ"

Details
Hits: 2334

thiriodeiskairoi0002

Η ΣΥΝΕΥΡΕΣΗ

Στις πέντε η ώρα, στον πρώτο όροφο του <<καφέ>> στην πλατεία, βρέθηκε ένας μαύρος άντρας, με δαχτυλίδια και σκουλαρίκια, με μαύρες μπότες στα πόδια, μ' ένα καπέλο σαν κορώνα, ψηλός σαν άρχοντας μιας περασμένης εποχής. Απέναντί του στάθηκε μια λευκή γυναίκα, με μακρύ φόρεμα, μαζεμένα μαλλιά, ανέκφραστη και αποφασισμένη.
    - Ωραία! Τα παράθυρα πίσω σου είναι κλειστά! Είσαι καλά προφυλαγμένη, βλέπω! της είπε κάποια στιγμή ο μαύρος.
    - Κι εσύ, το ίδιο έχεις πετύχει απ' την πλευρά σου! απάντησε η λευκή. Αλλά έχει τόσο κόσμο εδώ μέσα...!
    - Γιατί μας κοιτάνε επίμονα όλοι τούτοι τριγύρω; Οι πρόγονοί μου θα είχαν παρεξηγηθεί με τέτοια συμπεριφορά! παρατήρησε ο μαύρος.
    - Εγώ το βρίσκω εντελώς φυσικό! αντέτεινε η λευκή. Πάντα τους κάνει εντύπωση η συνεύρεσή μας! Από περιέργεια είναι, μάλλον, παρά από προκατάληψη!
    Ο μάυρος μετακινήθηκε λίγο προς τα δεξιά και άφησε μια εκπνοή ανακούφισης.
    - Κοίτα πως πέφτει ο ήλιος στό δάπεδο! είπε.
    Και πραγματικά, ο ήλιος μπήκε και άρχισε να προχωράει στο δάπεδο, αργά-αργά, τετράγωνο-τετράγωνο, αλλά, βέβαια, δε θα έφτανε γρήγορα στο τραπέζι τους.
    - Είσαι καλύτερα εκεί, νόμιζεις, ε; του είπε η λευκή.
    - Η σειρά σου τώρα!
    - Μήπως ζεσταίνεσαι να πω ν' ανοίξουν τα παράθυρα;
    - Έχουμε πολύ χρόνο ακόμα! Άφησέ το γι' αργότερα! Να δούμε πως θα νιώσει και ο κόσμος.! ...
    Μια ησυχία απλωνόταν, παρ' όλ' αυτά, στο χώρο.
    - Ξέρεις, έσπασε τη σιωπή ο μαύρος, κάποιος με ακολούθησε μέχρι την είσοδο του ορόφου!
    - Είσαι βέβαιος; Ή μήπως είναι, απλώς, η εντύπωσή σου; Γιατί εγώ δεν είδα κανέναν και δεν έχω γυρισμένη την πλάτη μου, όπως εσύ.
    - Φοβάμαι τελευταία μ' αυτές τις επιθέσεις που γίνονται, σχολίασε ο μαύρος.
    - Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε, επειδή κατευθύνονται από αλλού, αυτό εννοείς;
    - Εννοώ ότι όλα μοιάζουν μ' ένα επικίνδυνο παιγνίδι! Δεν ξέρεις πλέον ποιανού τα χέρια να εμπιστευθείς! Χαιρετάς κάποιον και σε προσπερνά! Προσπερνάς κάποιον και σε χτυπάει! Χτυπάς κάποιον και σου ξεφεύγει! Ξεφεύγεις και όμως, ανησυχείς!
    - Έχεις δίκιο! Αλλά να συνεχίσουμε τη συζήτηση έτσι, δε θα μας φέρει κανείς από μόνος του χυμό ή καφέ!
    - Εγώ, αντιθέτως, θα περίμενα κάποιος από εκείνους που μας κοιτάζουν, να μας κεράσει! είπε ο μαύρος.Μόνο αντιπάλους έχουμε εδώ μέσα και ουτ' έναν φίλο;
    - Αναγνωρίζεις καμιά ή κανέναν; Μόνο για να σε προκαλέσει, θα κερνούσε κάποιος! Περίμενε, όμως, γιατί πλησιάζει ο ήλιος!
    - Ναι! Σειρά σου να μετακινηθείς πάλι!
    - Εσύ δε ζεσταίνεσαι; Να πω ν' ανοίξουν τα παράθυρα; είπε η λευκή.
    - Κι αν ανοίξουν και φυσήξει αέρας;
    Ξαφνικά ο μαύρος αισθάνθηκε ένα χτύπημα κι ένα χέρι να τον συγκρατεί καθώς έπεφτε χάμω, ενώ μια φωνή ακουγόταν να λέει: <<Ρουά Ματ! Σε κέρδισα!>>.
    Η λευκή είχε απομείνει, μαζί με δύο άλλα πιόνια, κυρίαρχη του παιγνιδιού, αλλά χωρίς αντίπαλο. Έστρεψε το κεφάλι της προς τον μαύρο. Εκείνος της χαμογέλασε πικρά από μακριά και της φώναξε:
    - Θα ξαναβρεθούμε, δε θα ξαναβρεθούμε; Ε! Τότε θα σε μάθω εγώ!... Μα πως γελάστηκα έτσι;

Additional information